Obraz Matki Bożej Ostrobramskiej

 

 

„Do Ostrobramskiej idę Pani”

Gdy w życiu czarny dzień nastanie

I cierń boleści w duszę ciska,

Do Ostrobramskiej idę Pani,

 

Bo tylko Ta zrozumie wszystko (… ) 

Jej twarz cierpiąca tchnie spokojem,

Odchodzi ból, jak cień przed świtem,

W promieniach bledną troski moje

I świat odsłania barwy skryte.

(Aleksander Śnieżko)

Podobnie jak od siedmiu wieków króluje na Jasnej Górze Najświętsza Maryja Panna Częstochowska, tak od blisko czterystu lat króluje z wysokości swojego nadbramnego wzniesienia całej ziemi litewskiej, białoruskiej i polskiej Pani Ostrobramska, Matka Wschodu i Zachodu. “Świeci” blaskiem wspaniałych szat przez okna kaplicy nad Ostrą Bramą, widoczna z daleka.

Jest to jeden z nielicznych obrazów Maryi, na którym jest Ona przedstawiona sama, bez swego Boskiego Syna. Wykorzystał to św. Maksymilian Kolbe i ułożył taka modlitwę: 

Matko Boska Ostrobramska, 

nie masz na swym ręku Dzieciątka Jezus, 

to weź mnie na swoje ręce 

i przenieś szczęśliwie przez całe życie”. 

“A w domu nad moim łóżkiem wisiały dwa obrazy: Matki Bożej Częstochowskiej i Matki Bożej Ostrobramskiej. I chociaż w onym czasie do modlitwy skłonny nie byłem, zawsze cierpiąc na kolana, zwłaszcza w czasie wieczornego różańca, jaki był zwyczajem naszego domu, to jednak po obudzeniu się długo przyglądałem się tej Czarnej Pani i tej Białej” – …Zastanawiało mnie tylko jedno, dlaczego jedna jest czarna a druga – biała. To są najbardziej odległe wspomnienia z mojej przeszłości”– z życiorysu sługi Bożego Stefana Kardynała Wyszyńskiego, Prymasa Polski.  

 

Prymas Tysiąclecia często  modlił się do Matki Ostrobramskiej.  W dniu 17 kwietnia w Wielki Piątek 1981 r. Ksiądz Prymas notuje:„…A w Ojczyźnie naszej groźba interwencji w sprawy wewnętrzne Polski. To wszystko – jest przedmiotem mojej modlitewnej męki i bolesnego wołania do Pani Ostrobramskiej, przecież Matki Miłosierdzia. Byłaś świadkiem, jak szybko na Kalwarii przebaczył Twój Syn łotrowi, setnikowi. Magdalenie, bluźniącym rzeszom. Matko Miłosierdzia, co się tobie stało, co się dzieje z Twym sercem, przecież czystym i wolnym od gniewu? … [1].

 

 

I. Historia Kaplicy Ostrobramskiej

           Po śmierci Kazimierza Jagiellończyka, za panowania jego syna Aleksandra, ze względu na zagrożenie najazdów tatarskich, zbudowano mury obronne, z bramami fortyfikacyjnymi i basztami warownymi. Wilno pierwotnie miało pięć bram miejskich (później zbudowano jeszcze cztery), w tym Brama Miednicka (od drogi prowadzącej do Miednik). Brama ta nazywała się też Ostrą, od nazwy części południowego przedmieścia, które nazywało się Ostry Koniec. Pierwsza wzmianka o niej pojawia się w wykazie pięciu bram miast z dnia 6 września 1503 roku. Ta brama była najsłabszym punktem murów obronnych Wilna, bo właśnie od strony wschodniej zawsze przybywali wrogowie. Z dziewięciu bram do dzisiaj pozostała tylko Ostra Brama, reszta została zniszczona w XIX wieku.

(…) Twierdza ta święta, twierdza potężna,

Której piekielna siła nie złamie,

Bo tam króluje Litewska Księżna –

Bogarodzica na Ostrej Bramie!

Tam co dzień ucho łaskawe daje

Na swych poddanych korne pacierze

I Palemona szerokie kraje

Od głodu, moru i wojny strzeże.

(Władysław Syrokomla)

Cudowny obraz Matki Bożej Ostrobramskiej w kaplicy w Wilnie

(Z listow:

„Całe życie marzyłam ,żeby zobaczyć to miejsce i tym roku mi się udało, wzruszenia nie można opanować…”)

          Na początku XVII w. przez tą bramę wjeżdżało się do Wilna ulicą Wielką, przed nią magistrat witał najważniejszych gości, wojewodów, biskupów.  Wieszanie obrazów z wizerunkiem świętych na bramach miejskich było w tamtych latach zwyczajem znanym nie tylko w Polsce, ale w całym chrześcijańskim świecie. Mieszkańcy wierzyli, że wizerunek Matki Bożej, umieszczony nad jedną z miejskich bram, stanowi najlepszą ochronę od nieszczęść. W pierwszej połowie XVII w. zawieszono na bramie Miednickiej od strony miasta obraz Madonny, natomiast od strony zewnętrznej obraz Salwatora Zbawiciela.

         W 1626 karmelici bosi rozpoczęli budowę klasztoru i kościoła pw. św. Teresy. Krótko potem został im powierzony w opiekę obraz Najświętszej Maryi Panny, który wisiał wówczas w niewielkim wgłębieniu wewnętrznej strony murów, przez co był narażony na szybkie niszczenie. Karmelici wystąpili do magistratu z prośbą o wybudowanie kaplicy na bramie, do której został przeniesiony obraz Najświętszej Maryi Panny [2].

Maryjo,Matko Miłosierdzia, 

co w Ostrej Bramie  tron swój masz, 

do Ciebie spieszym  w każdej biedzie, 

a Ty nam zawsze  pomoc dasz… 

„Ostra Brama z cudownym obrazem Najświętszej Marii Panny w kaplicy nad ulicą – to Wilna próg. Nie ukląkłszy na tym progu, nie wejdziesz do Wilna i nie wyjdziesz. Ze świata w świat prowadzi droga do Wilna i z Wilna przez Ostrą Bramę” – Czesław Jankowski

Nocna iluminacja Ostrej Bramy

(Z listow:

„Piękne miasto i CUDOWNA TA, KTÓRA NAD NIM CZUWA”). 

            12 kwietnia 1671 roku miało miejsce uroczyste wniesienie obrazu do kaplicy. Przewodniczył temu wydarzeniu biskup wileński Aleksander Sapieha, brali w tym udział profesorowie i studenci Akademii Wileńskiej, władze rządowe, magistratu, głównego Trybunału Wielkiego Księstwa Litewskiego, hetman, kanclerz, marszałek i inni wierni. Obraz został ozdobiony przez złotników wileńskich w kosztowną szatę.

         W 1715 roku pożar Wilna zniszczył drewnianą kaplicę. Obraz Ostrobramskiej Pani wyniósł z pożaru młody zakonnik. Było to cudowne zdarzenie, gdyż zwykle obraz niosło czterech mężczyzn.  Kaplica została wkrótce odbudowana ale już jako murowana.

        Papież Klemens X w 1773 roku przyczynił się do powstania kościoła pod otwartym niebem przed kaplicą ostrobramską, zaczęły odbywać się tu dziękczynne nabożeństwa do Matki Miłosierdzia, tzw. Opieki, które przetrwały do dzisiejszych czasów.

       W latach 1799-1805 burzono mury obronne wraz z bramami wileńskimi, jednak dzięki obrazowi Najświętszej Maryi Panny Ostrą Bramę pozostawiono.

„Czegoś podobnego do Ostrej Bramy nie widziałem nigdzie na świecie. Kaplica i ołtarz zajmują w poprzek całą szerokość ulicy na wysokości pierwszego piętra. Pod tym jest przejście otwarte zawsze dla wszystkich. Ale nie to szczególne położenie kaplicy uderzy i zadziwi najbardziej przybysza,lecz ta powszechna, dobrowolna cześć, jaką obraz cudowny od wszystkich odbiera.  Stańcie gdziekolwiek koło świątyni jakiegokolwiek wyznania i popatrzcie: co trzeci a przynajmniej co piąty przechodzień głowy nie obnaży,ten jest dla wiary obojętny,ten do innego kościoła należy, ów się zamyślił i zapomniał zdjąć czapki.  Pod Ostrą Bramą patrzeć możecie tygodnie, miesiące i nie zobaczycie jednego człowieka, któryby z daleka już nie okazywał czci dla cudownego obrazu Maryi. Ludzie wszystkich stanowisk, wszystkich wyznań obserwują pilnie ten zwyczaj. Dzieje się to, rzecz jasna, całkiem dobrowolnie; o żadnym przymusie mowy tam nie ma” 

(Kurier Polski Nr.246,za 1898 rok ) 

       Ulica Ostrobramska. Zdjęcie z początku XX wieku

 Podczas rozbiorów Polski karmelici zostali wyrzuceni z Wilna, klasztor został przekazany duchowieństwu prawosławnemu, natomiast kościół św. Teresy wraz z kaplicą Ostrobramską przekazano księżom parafialnym. 

 

        W czasach niewoli, wizerunek Matki Ostrobramskiej stanowił symbol polskości i niepodległości. Był czymś niezwykle wyjątkowym dla filomatów i filaretów przed wyjazdem na Sybir w 1823 roku. O Matce Ostrobramskiej pisali i do niej się modlili Adam Mickiewicz, Juliusz Słowacki, Józef Ignacy Kraszewski,  Władysław Syrokomla, Stanisław Moniuszko,  Rafał Kalinowski…

Album J.K. Wilczyńskiego, barwna chromolitografia z 1849 roku (autorzy Lemercier i bracia Thurwanger).

„Pomiędzy niebem a ziemią  na niebieskim promieniu światłości,  stoi Pośredniczka, Orędowniczka  ubogich i strapionych z twarzą łagodną, z wejrzeniem litości ludzkie  modły przenosząc do Syna(…)Po skończonej litanii pasterz wezwawszy pomocy Bożej zwraca się ku ludowi, i od wszystkich widziany błogosławi modlących się i miasto. Nastaje uroczysta cisza; i przy rzęsistych ogniach  iluminacji widać jak te kilkanaście tysięcy wiernych,  jednym ożywione uczuciem, upada na kolana. Całe Wilno się modli” – (JA TAM BYŁEM …Józef Ignacy Kraszewski).

     Ołtarz Matki Bożej Miłosierdzia w bazylice archikatedralnej Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Białymstoku

Wielki kompozytor  Stanisław Moniuszko darzył osobistym kultem Matuchnę Wileńską i napisał aż cztery „litanie Ostrobramskie”. Przyjechał on do Wilna dzięki damie swego serca Aleksandrze Mullerównie. Ślub z ukochaną i wymiana obrączek miały miejsce przed cudownym obrazem Matki Bożej. 

Hymn do Najświętszej Maryi Panny Ostrobramskiej

Królująca z wysoka nad murami naszymi

Rzuć promienny blask oka, spojrzyj matko ku ziemi!

Tu w błagalnym rozgwarze płynie modła w przestrzeni,

Tu sieroty, nędzarze, tu na duszy strapieni;

Ich nadzieja jedyna Twoja miłość matczyna.

Znasz, co w myślach się mieści, i co w sercach nam pała;

Znasz tajniki boleści, bo Tyś sama bolała!

Wiesz kto ulgi udziela: niechże Syn Twój, Bóg-Człowiek,

Choć promykiem wesela łzy osuszy nam z powiek;

Niech się wstawi do Syna Twoja litość matczyna.

(Władysław Syrokomla)

Obraz Matki Bożej Ostrobramskiej w jednym w wielu mieszkań w Wilnie

           (Józef Ignacy Kraszewski w latach studiów na Uniwersytecie Wileńskim mieszkał przy ulicy Ostrobramskiej i w swych pamiętnikach pisał: „…..często i w nocy lampka cudownego Obrazu sprowadza tych, co prawdziwie chcą się modlić. Pamiętam,jak wracając z wieczora widziałem tam jakąś postać w łachmanach, z załamanymi rękami modlącą się z jękiem do Bogarodzicy. Nigdy tego obrazu nie zapomnę”)

Śmiało można powiedzieć, że Ostra Brama miała wielki wpływ na rozwój religijny, moralny Polski i Litwy.

          W 1839 roku obraz Matki Boskiej Ostrobramskiej stał się przedmiotem sporu o podłożu politycznym, gdyż  Teodor Narbutt ogłosił, że ma on bizantyjskie pochodzenie i został sprowadzony do Wilna przez Wielkiego Księcia Olgierda.  W ten sposób prawosławni chcieli przejąć obraz, jednak mimo ich starań nie doszło do tego.

(Z listów:

„Pamiętam, gdy wkraczaliśmy tą właśnie bramą do Matki Bożej. Łzy i radość jakie towarzyszyły nam z tego powodu. „Doszłam, dałam radę dzięki Tobie i mogę ujrzeć Twe oblicze własnymi oczyma. Dziękuję!” Te słowa na pewno cisnęły się na usta wielu pielgrzymów. Chciałabym móc po raz kolejny przeżyć ten niepowtarzalny moment…”)

           Od 1905 roku znowu można było wygłaszać kazania z Ostrej Bramy. W 1915 roku zaczęto odmawiać brewiarz o Najświętszej Maryi Pannie Matce Miłosierdzia z Ostrej Bramy w całej diecezji wileńskiej.

Słyszysz Maryjo ,głosy strapione

Przyszli Twe Dzieci do Cię zmęczone.

I przynieśli wszystkie Swe troski

Aby zostawić u stóp Matki Boskiej.

Tyś w Ostrej Bramie w Wilnie królujesz

I miłosierdzie Swe okazujesz.

Usłysz Maryjo prośby każdego,

o jesteś Matką świata całego.

Ostra Brama od strony południowej na pocztówce z lat 1930-ch. W niszy umieszczono Orzeł w koronie  (widać na zdjęciu).

(Z listów:  

w dwudziestoleciu międzywojennym w niszy tej kaplicy umieszczono Orzeł w koronie  (widać na zdjęciu). Po 1939 r. kiedy  wrócili Litwini Orzeł zniknął.  Polska ludność Wileńska, zareagowała takim oto wierszykiem: 

„To nie był Orzeł,

to była Orlica 

poleciała za granicę. 

Zbierze swoje dzieci, 

i znowu przyleci.” )

 

Juliusz Kłos napisał:

„W bezpośrednim sąsiedztwie i połączeniu z kościołem św. Teresy znajduje się Kaplica Ostrobramska, mieszcząca w sobie słynący cudami obraz M. Boskiej, ukochany przez całą ludność symbol polskiego Wilna.” 

         To zdanie autora przewodnika po Wilnie z 1923 roku jasno określa ówczesny stosunek społeczeństwa polskiego do obrazu Matki Ostrobramskiej. 2 lipca 1927 roku obraz słynący licznymi łaskami został koronowany koronami papieskimi przez metropolitę warszawskiego kardynała Aleksandra Kakowskiego i otrzymał tytuł Matki Miłosierdzia (przeczytaj także -mistycy o Matce Miłosierdzia). Uroczysta koronacja Obrazu Matki Miłosierdzia odbyła się na Placu Katedralnym, przed wejściem do katedry. Obraz wyjęto z ołtarza w kaplicy i włożono w specjalny feretron, obramowaniem dla obrazu był baldachim z koroną królewską, z drugiej strony obrazu był płaszcz z wyhaftowanym orłem. Podczas tej uroczystości obecni byli Marszałek Józef Piłsudski, prezydent Rzeczypospolitej Polski Ignacy Mościcki.Nowe złote korony, których wówczas użyto zaginęły w czasie II wojny światowej [3]

Procesja z cudownym wizerunkiem Matki Bożej Ostrobramskiej na ul. Zamkowej podczas koronacji w dniu 2 lipca 1927 roku

(Z listów:

„Mój Ojciec, jako 11-letni chlopiec był obecny na koronacji Obrazu, dokonywanej przez abp-a Jalbrzykowskiego. Szedł w procesji razem z rodzicami, ale po chwili odlączyl się, aby być jak najbliżej Obrazu. W pewnym momencie już nie czuł ziemi pod nogami, bo był unoszony przez wielki tłum ludzi. Był jednak blisko i na całe zycie zapamiętal każdy szczegół tego wielkiego wydarzenia.To pragnienie BYCIA BLISKO pozostało mu na zawsze – do końca życia. Był czlowiekiem wielkiej wiary i wielkiego ducha”). 

          W 1931 roku wrócili do Wilna oo. karmelici i ponownie zaopiekowali się kościołem św. Teresy i kaplicą ostrobramską. Dzięki remontowi przeprowadzonemu przez nich, we wnętrzu kaplicy znajdują się wota na dębowej boazerii, na ścianach kaplicy oraz fryz zawierający wezwania Litanii Loretańskiej. W czerwcu 1941 roku Niemcy zajęli Wilno, aresztowali zakonników karmelitańskich i wywieźli ich do obozów pracy. Ostrą Bramą opiekowali się księża diecezjalni.

         Po zakończeniu wojny władza sowiecka przystąpiła do powszechnej ateizacji miasta. Kościoły wykorzystywano jako magazyny, muzea, pracownie lub zupełnie zamykano. Wielu kapłanów zesłano do łagrów. Jednak kościół św. Teresy i Ostra Brama pozostały otwarte, były schronieniem dla księży z całego Związku Sowieckiego.

       Dziś do Ostrej Bramy przybywają ludzie z różnych stron świata. Kaplica Matki Boskiej Ostrobramskiej, w której znajduje się obraz to miejsce nieomal magiczne,  od niego rozpoczyna się, i w tym miejscu kończy się każda pielgrzymka do Wilna.

( Z listów:

„To ONA sprawiła ze moja mama wszczepiła mi wielką miłość i szacunek do tego miasta i najserdeczniejszych pod słońcem ludzi jakimi byli ci którzy odeszli i są ci którzy pozostali; no i miłość do ojczyzny oczywiście…”)

Modlitwa Papieża Jana Pawła II w Kaplicy Matki Bożej Ostrobramskiej 4 września 1993 roku.

          Bardzo silne związki jeszcze ks.Wojtyły a później Papieża Jana Pawła II były z Ostrą Bramą w Wilnie (wizerunek Matki Bożej Miłosierdzia ks.Wojtyła umieścił na swym prymicyjnym obrazku).

          O odwiedzeniu Matki Bożej Ostrobramskiej Jan Paweł II marzył niemal od początku swego pontyfikatu. Władze Związku Sowieckiego zdecydowanie się sprzeciwiały. Dopiero 4 września 1993 roku stanął przed obliczem Tej, co „w Ostrej świeci Bramie” i modlił się przed wizerunkiem Matki Miłosierdzia; prowadzona przez niego modlitwa różańcowa była transmitowana przez radio watykańskie na cały świat. „W momencie mojego wyboru na Stolicę Piotrową pomyślałem o Matce Najświętszej z Ostrej Bramy” (6 września 1993r.); „Niedługo po tym, jak niezbadanym wyrokiem Bożym zostałem wybrany na Stolicę Piotrową, udałem się do litewskiej kaplicy Matki Miłosierdzia w podziemiach Bazyliki Watykańskiej. I tam, u stóp Najświętszej Dziewicy, modliłem się za was wszystkich” (8 września 1993 r.). „Kiedy mogłem kontemplować oblicze Matki Bożej w sanktuarium w Ostrej Bramie w Wilnie, skierowałem do Niej słowa wielkiego polskiego poety, Adama Mickiewicza: «Panno Święta, co Jasnej bronisz Częstochowy i w Ostrej Świecisz Bramie! (…) Jak mnie (…) do zdrowia powróciłaś cudem!». Powiedziałem to na koniec modlitwy różańcowej odmówionej w sanktuarium ostrobramskim. I głos mi się załamał…”(13 maja 1994 r.).

         Ojciec Święty Jan Paweł II podczas swojej pielgrzymki na Litwę we wrześniu odznaczył Matkę Bożą Ostrobramską złotą różę i w darze dla Pani z Ostrej Bramy złożył sznur pięknych pereł.

( Z listów:

Ten obraz robi wrażenie. Ścisk w gardle, oczy pełne łez…..)

Maryjo,Matko Miłosierdzia,

co w Ostrej Bramie tron swój masz,

]do Ciebie spieszym w każdej biedzie,

a Ty nam zawsze pomoc dasz…

           Wota tworzą srebrną okładzinę ścian kaplicy Ostrobramskiej. Medaliony, ryngrafy, tabliczki, korale – to tylko niektóre z ośmiu tysięcy wotów.

Wyrazem kultu Matki Bożej Ostrobramskiej były liczne wota,. Tworzą one srebrną okładzinę ścian kaplicy Ostrobramskiej. Medaliony, ryngrafy, tabliczki, korale – to tylko niektóre z ośmiu tysięcy wotów. Najstarsze pochodzi z 1802 roku. W 1849 r. pojawiło się szczególne wotum – odwrócony sierp srebrnego półksiężyca, umieszczono u dołu obrazu z wygrawerowanym napisem: „Dzięki Tobie składam, Matko Boska, za wysłuchanie próśb moich i proszę Cię, Matko Miłosierdzia, zachowaj mnie w łasce” i jest jego integralną częścią i charakterystycznym elementem obrazu.  Wota rozmaitych kształtów pokrywają ściany całej niewielkiej kaplicy. Jak widać zostały wtopione, aby zapobiec ich kradzieżom.

„Nie częstochowskie to bogactwa i wspaniałości, tam Matka Boska na swojej wysokiej górze, w swojej obronnej fortecy, w swojej wspanialej kaplicy, wygląda jak królowa w majestacie; – tu w tych prostych białych murach, w tej ciasnej przestrzeni, w tym otoczeniu ubogim wygląda jak w więzieniu, w ucisku, w prześladowaniu. Nie ma tu ani marmurów, ani pereł, ni kamieni, ani lamp kosztownych. I wota skromne; nie ma częstochowskich buław hetmańskich, ani królewskich darów, srebrne blaszki przez biedaków zawieszone, wyobrażające to nogi, to ręce, to oczy, to serce. Niektóre mają napisy niezgrabne, jakgdyby szpilką wydrapane. Jedyne wotum bogatsze to wielki, srebrny półksiężyc, który cały ołtarz od spodu obejmuje. Taki jest charakter Ostrej Bramy, taki rodzaj czci, którą tam odbiera Królowa Korony Polskiej. I gdyby na tym miejscu stanął przybytek tak wspaniały, jak niema żadnego na świecie, gdyby go wszystkie skarby świata zdobiły… to ten przybytek nie robiłby wtedy większego wrażenia, jak robi dziś, w tej swojej biedzie i przez nią.”

(Stanisław Tarnowski „Wspomnienia wileńskie” -1878 r.)

Natomiast plakietka z napisem: Dziękuję Ci Matko za Wilno, to wotum Marszałka Józefa Piłsudskiego.

           Marszałek Polski Józef Piłsudski był wielkim czcicielem Pani z Ostrej Bramy, wizerunek Maryi Ostrobramskiej miał nad swoim łóżkiem. Po zajęciu Wilna marszałek na kolanach przeszedł długie schody wiodące do cudownej kaplicy. Papież Pius XI był świadkiem, jak Piłsudski modlił się żarliwie przed cudownym Obrazem i dał do poświęcenia dwa obrazki przedstawiające Matkę Miłosierdzia, aby je zawiesić nad łóżkami jego córek. Kiedy marszałek umarł, do trumny włożono mu sygnet z wizerunkiem Matki Bożej Ostrobramskiej.

(Z listów:

„Byłam tam dawno temu i odczułam opatrzność Matki Boskiej  Ostrobramskiej, czego nigdy nie zapomnę”.)

„Świecisz nam w smutku I świecisz w tęsknocie. Twa moc po świecie sławiona, Wileńskiej ziemi klejnocie Bądź pozdrowiona!” 

II. Historia obrazu

           Według najnowszych badań, obraz Matki Boskiej Ostrobramskiej został prawdopodobnie namalowany w Wilnie ok. 1620-1630 przez nieznanego malarza. Obraz jest namalowany temperą na dębowych deskach, później przemalowany farbą olejną. Jego wymiary wynoszą2 mx1,63 m. Na przełomie XVII i XVIII wieku obraz ozdobiono srebrną, pozłacaną sukienką (prawdopodobnie w darze od cechu wileńskich złotników).  Składa się ona z siedemnastu części o łącznej wadze prawie14 kg. W 1927 roku sukienkę zamontowano na specjalnej ramie. Głowę Matki Bożej zdobią dwie korony. Pierwsza pochodzi z końca XVII wieku, druga zaś z połowy XVIII wieku, podtrzymywana jest przez dwa aniołki.

(Z listów:

„Moja Mama codziennie szła do szkoły i zawsze tutaj zatrzymywała się na modlitwę”)

       Piękno, delikatność i urok Madonny Ostrobramskiej wzbudziły wielką miłość do tego słynącego cudami wizerunku.

Obraz Matki Boskiej Ostrobramskiej autorstwa Anny Krepsztul, przekazany w darze w 1987r. papieżowi Janowi Pawłowi II, za który od Ojca Świętego otrzymała list z podziękowaniem i błogosławieństwem.  Artystka Anna Krepsztul (ur. 20 lutego 1932 we wsi Taboryszki, zm. 12 października 2007 również Taboryszki) – była wspaniałą, świętą kobietą i malarką o niezwykłym losie, jedną z najsłynniejszych ambasadorek Wileńszczyzny.

(Z listow:

Pamiętam, gdy wkraczaliśmy tą właśnie bramą do Matki Bożej. Łzy i radość jakie towarzyszyły nam z tego powodu. „Doszłam, dałam radę dzięki Tobie i mogę ujrzeć Twe oblicze własnymi oczyma. Dziękuję!” Te słowa na pewno cisnęły się na usta wielu pielgrzymów. Chciałabym móc po raz kolejny przeżyć ten niepowtarzalny moment… :)  

           Już w XVII wieku uniwersytet w Wilnie obrał Matkę Boską Ostrobramską za swoją patronkę; w XVIII wieku, prawdopodobnie w darze od cechu złotników, otrzymała wspaniałą szatę wykonaną z pozłacanego srebra, obsypaną wykutymi przeróżnymi kwiatami.         

Matko Miłosierdzia, Pani z Ostrej Bramy, u Syna Swojego przyczyń się za nami.

Jak już wcześniej wspomniałem w 1927 roku Matce Boskiej Ostrobramskiej nadano oficjalnie tytuł „Matki Miłosierdzia”. Ostra Brama wiąże się w istotny sposób z kultem Miłosierdzia Bożego nie tylko dzięki wizerunkowi Matki Miłosierdzia. Boża Opatrznośc  sprawiła, że znany obraz Jezusa Miłosiernego został namalowany właśnie w Wilnie przez znanego malarza Eugeniusza Kazimirowskiego. Mało kto dziś pamięta,  że ten wizerunek Najmiłosierniejszego Zbawiciela po raz pierwszy na widok publiczny  został wystawiony w Ostrej Bramie w dniach 26-28 kwietnia1935 r.  Uroczystości odbyły się w pierwszą niedzielę po Wielkanocy, tak, jak tego żądał Pan Jezus  – (dzisiaj w tym dniu obchodzimy święto Miłosierdzia Bożego) – uczestniczyła w nich siostra Faustyna, a kazanie o Bożym miłosierdziu wygłosił ks.Michał Sopoćko. W ten sposób odbyło się symboliczne spotkanie Maryi Matki Miłosierdzia i jej Syna, Jezusa Miłosiernego.  To tutaj także podczas pobytu w Wilnie św. Faustyna miała wizję triumfu Miłosierdzia Bożego. Ksiądz Kardynał Stefan Wyszyński posługiwał się antyfoną: „Witaj Królowo, Matko Miłosierdzia”

         Swoją sławą obraz Matki Bożej Ostrobramskiej przekroczył granice Litwy i Polski. Najbardziej spopularyzował go Adam Mickiewicz. Rok 1834, będący datą pierwszego wydania „Pana Tadeusza” ze słynną Inwokacją, przez znawców uważany jest za przełomowy w rozwoju kultu:

 „Panno święta, co jasnej bronisz Częstochowy 

I w Ostrej świecisz Bramie! Ty, co gród zamkowy 

Nowogródzki ochraniasz z jego wiernym ludem! 

Jak mnie dziecko do zdrowia powróciłaś cudem 

(Gdy od płaczącej matki pod Twoją opiekę

  Ofiarowany, martwą podniosłem powiekę

  I zaraz mogłem pieszo do Twych świątyń progu

  Iść za wrócone życie podziękować Bogu),…”

 /Adam Mickiewicz -„Pan Tadeusz”/ 

Obraz Matki Bożej Miłosierdzia w Białymstoku

„Nic imponującego, żadnej wspaniałości; – nad niskim łukiem bramy wielkie oszklone okno otwarte na oścież, a przez nie świeci, promienieje obraz wielki, błyszczący srebrzystą sukienką, ponad którą w kolisku złotych promieni ciemna twarz i ręce ciemne, skrzyżowane na piersiach. Widać postać tę z daleka, bo kaplica nad bramą płytka, tak płytka, że i ksiądz odprawiający msze widnieje z daleka jak na dłoni. W ulicy wielka cisza – choć tłumno. Ruch pojazdów i pieszych znaczny, bo tędy droga na kolej; toczą się wózki ciężarowe, ciągną powoli dorożki, a wszystko przecie takie ciche, takie skupione, jak gdyby droga prowadziła przez kościół. Od połowy ulicy obnażają się głowy; na chodniku pełno klęczących. Widziałem rosyjskich żołnierzy i oficerów, jak pokornie szli, trzymając w ręku zdjęty z głowy kaszkiet – widziałem robotnika, co niosąc oburącz worek na grzbiecie, przystanął – czapkę zdjął, włożył sobie w zęby i dalej dźwigał swój ciężar – byle z odkrytą głową. Nawet Żydzi zdejmują przed obrazem kapelusze.

Przed majestatem Matki Boskiej gromada klęczących postaci, głowy kornie schylone, lub podniesione ku niej z tym wyrazem błagalnym, który skarży się i ufa i kocha. W oczach łzy. Coś człowieka ściska za gardło, coś mu przesłania źrenice, wpatrzone w ten … obraz tylu cudami wsławiony Bogarodzicy Panny, Królowej Korony Polskiej; zowią ją dotąd i Księżną litewską Koronęć jeszcze dotąd piastuje królewską„. – Lucjan Rydel

           W wolnej odrodzonej Polsce, ludność Wileńszczyzny, tej srodze gnębionej ziemi, dała jawny dowód czci i wdzięczności dla Tej, która była jedyną jej ucieczką w czasie długiej i ciężkiej niewoli, ozdabiając drogocenną koroną cudowny obraz w Ostrej Bramie”. Nie każdy wie, że jest to jeden z nielicznych obrazów Matki Bożej z dwiema koronami (nałożonymi jedna na drugą). Korony są ze złoconego srebra: jedna barokowa dla Królowej Niebios, druga rokokowa dla Królowej Polski [4]

 

 Kaplica Matki Boskiej Ostrobramskiej  Kościele Mariackim w Gdańsku

 

          Dziś znany jest w różnych częściach świata. Powstały nowe jego sanktuaria w Kanadzie, Stanach Zjednoczonych, Australii, Afryce, Ameryce Południowej oraz w Polsce.

(Z listów:

Moje korzenie nie sięgają do stron wileńskich ale Matka Boska Ostrobramska jest mi bardzo droga. Obiecałam, że wrócę jak tylko to będzie możliwe, aby powtórnie pokłonić się przed Cudownym Obrazem)

 Renata Sara Kukla

 W Polsce jest około 30 parafii w tym 6 sanktuariów, które mają za patronkę Matkę Bożą Ostrobramską. W Augustowie przy przystani jest ciekawy pomnik ze śrubą okrętu. Tkwi w nim kamień, który został tak wydrążony przez wodę, że przypomina wizerunek Matki Bożej Ostrobramskiej.

Sanktuaria Najświętszej Maryi Panny Ostrobramskiej, Matki Miłosierdzia znajdujące się na terenie Polski:

• Białystok – Katedra białostocka^[5]
• Gdańsk – Kolegiata Serca Jezusowego we Wrzeszczu^[6]
• Kętrzyn – Bazylika kolegiacka św. Jerzego w Kętrzynie^[7]
• Olsztyn – Archiprezbiterialne Sanktuarium Najświętszej Maryi Panny Matki Miłosierdzia przy parafii Matki Boskiej Ostrobramskiej w Olsztynie^[7]
• Skarżysko-Kamienna – Sanktuarium Matki Bożej Ostrobramskiej^[8]
• Warszawa – sanktuarium Matki Boskiej Ostrobramskiej w Warszawie^[9]

 

Królująca z wysoka, nad murami naszymi. 

Rzuć promienny blask oka, spojrzyj Matko ku ziemi.

Tu w błagalnym rozgwarze, płyną modły w przestrzeni. 

Tu sieroty, nędzarze, tu na ziemi strapieni.

Ich nadzieja jedyna, Twoja litość matczyna. 

Znasz, co w sercach nam pala, boś Ty sama bolała. 

Władysław Syrokomla

Kopia obrazu Matki Bożej Ostrobramskiej w kaplicy św. Anny wchodzącą w skład Zespołu Kościelnego Św. Trójcy w Gdańsku

(Z listów:

Jestem urodzona w Wilnie ale los rzucił mnie do Stanów Zjednoczonych. Byłam tam w roku 1955 i do dziś pamiętam jak dreszcze przechodziły po mnie,  jak modliłam się pod Jej cudownym ołtarzem. Moja Mama która zmarła 1 września tego roku zostawiła dla mnie na pamiątkę obraz Matki Boskiej Ostrobramskiej który dostała na prezent jak wyszła za mąż w październiku 1932 roku. This is my pride and joy!!! Moja Mama mieszkała u mnie przez ostatnie 12 lat swojego życia.  God Bless everyone”) 

  Sanktuarium Matki Bożej Ostrobramskiej w Skarżysku-Kamiennej

 Sanktuarium położone w Skarżysku-Kamiennej, będące najmłodszym Sanktuarium Maryjnym w Polsce. 

          Najbardziej znane jest sanktuarium położone w Skarżysku-Kamiennej, będące najmłodszym sanktuarium maryjnym w Polsce. Powstało na prośbę ludzi, którzy z przyczyn historycznych musieli opuścić Kresy Wschodnie. Budowę sanktuarium rozpoczęto 30 maja 1988 roku. Miało ono przypominać naszą historię związaną z Ostrą Bramą. Wierną kopię obrazu Matki Bożej Ostrobramskiej wykonała była urszulanka – Izabela Borowska. We wrześniu 1992 roku kardynał Józef Glemp – Prymas Polski oraz bp Edward Materski dokonali konsekracji kościoła pod wezwaniem Matki Bożej Ostrobramskiej. Od początku do Skarżyskiej Ostrej Bramy przybywało wielu pielgrzymów z Polski i z zagranicy. Rocznie jest ich około 30 tysięcy w zorganizowanych grupach.

(Z listów:

„Gdy opuszczaliśmy Wilno i swoje w nim mieszkanie – ostatnimi rzeczami, które zapakowaliśmy, był KRZYŻ I OBRAZ MATKI BOŻEJ OSTROBRAMSKIEJ.  Bo jeszcze modliliśmy sie przed wyruszeniem z domu… „)

  

Polski ryngraf patiotyczny. Matka Boska Ostrobramska na tle orła.

          Matko Boska Ostrobramska w podwójnej koronie;
Matko Boska Ostrobramska wileńskiej ulicy;
Matko nasza partyzancka z ryngrafów szlacheckich
Matko ofiar zawleczonych do łagrów sowieckich;
Módl się za nami!
Wyznacz trasę, trudną trasę, ale dobrze znaną,
Daj nam dojść do Twego nieba poprzez Ostrą Bramę

W dniu 16 listopada obchodzimy święto Matki Bożej Ostrobramskiej – Matki Miłosierdzia. Już od  1735 r. zaczęto obchodzić w listopadzie święto Opieki Matki Najświętszej. Przenoszono wtedy wizerunek do pobliskiego kościoła św. Teresy, a dla uświetnienia uroczystości zapraszano biskupów, sławnych kaznodziejów, alumnów z seminariów duchownych; oświetlano, dekorowano kościół, bramę oraz całą uliczkę.  Natomiast oficjalnie zaczęto obchodzić święto od 1915r., kiedy Papież Pius X zezwolił archidiecezji wileńskiej na własną modlitwę brewiarzową i Mszę św. o Najświętszej Pannie Matce Miłosierdzia, które wprowadzono 16 listopada 1915 r. (…)

(Z listów:

Mamy 7 cudów świata…..natomiast OBRAZ …..jest cudem nad cudami ! )

 

 

 Wnętrze Kaplicy Ostrobramskiej w Wilnie. Obraz wykonany z nadesłanego stalorytu i opublikowany w Tygodniku Ilustrowanym z 1864r. Technika stalorytu polega na wykonaniu ryciny rylcem na płycie stalowej. Wymaga dużej precyzji od rytownika ponieważ retusze i poprawki są prawie niemożliwe ze względu na twardość materiału. Po zakończeniu rytowania płyta zostaje dodatkowo hartowana.

“Są takie chwile, gdy niezależnie od postawy ciała, dusza pada na kolana”‘ /Wiktor Hugo/

„Ta cząstka piękna wileńskiego miasta

Jest przepełniona ludem w każdej porze.

Tu na kolanach starzec i niewiasta –

Zaledwie błysną porankowe zorze.

 

Ponad ulicą w dawnej bramie grodu

Ten piękny Obraz Bogarodzicy

Został ucieczką całego narodu,

Do Niej się garną ze wszystkiej ziemicy!

 

(…) Tu nasza Matka i Pocieszycielka!

Błagajmy tylko czynem i duszą.

Ona była i będzie naszą Dobrodziejką,

A nasze modły niebiosa poruszą.

 

Wejrzyj w oblicze tej Najświętszej Pani –

Chociaż bolesne, pełne łagodności.

Nieś pieśń pobożną i serce Jej w dani,

I miej nadzieję – a nie trać ufności. (…)”

(Grzegorz A. Cydzik „Ostra Brama”, Wilno, 1899 rok)

(Z listów:

„Miejsce do którego zawsze będę pielgrzymować… zawsze…”.)

Warto zwrócić uwagę na napis znajdujący się na bramie. Jest on krótkim wezwaniem do Maryi: „Matko Miłosierdzia, pod Twoja obronę uciekamy się”. W 1865 roku gubernator wileński Michaił Murawjew kazał usunąć spod obrazu polski napis zamieniając go na napis w języku łacińskim (Mater Misericordiae sub Tuum praesidium configimus).

Po odzyskaniu Wilna przez Polskę pierwotny napis przywrócono, jednak po 1946 r. ponownie go usunięto, zastępując łacińskim.

Ikona Matki Boskiej Ostrobramskiej, Ikona Maryi Panny Ostrobramskiej, Ręcznie malowana prawosławna bizantyjska.

III. Cuda za przyczyną Ostrobramskiej Pani

Wszystkie ulice  Ciche i szumne  Małe i duże  Gwarne i tłumne  Jak przed wiekami  I dziś tak samo  Zewsząd prowadzą Do stóp Ostrej Bramy,  (Jadwiga Bębnowska)

Z listów:

(„Pod obrazem Matki Bożej Ostrobramskiej moja prababcia modliła się o powrót męża z I-ej Wojny Światowej. Zaginął na 6 lat, potem się okazało, że był w niemieckiej niewoli, pracował jako przymusowy robotnik na wsi. Po 6-ciu latach przyjechał z wojny do Wilna na rowerze Dziadek został wywieziony przez sowietów do łagru w 1939 roku i ślad po nim zaginął. Babcia modliła się do Matki Bożej Ostrobramskiej i dziadek też przeżył. Cały szlak bojowy z Andersem przeszedł. Jak tu nie wierzyć w jej moc?”)

Zdjęcie zrobione na godzinę przed wejściem Pielgrzymki do Ostrej Bramy. Jeśli się uważnie przyjrzeć – od cudownego wizerunku M.B. bije jakby łuna…

Cuda Najświętszej Maryi Panny przy Ostrobramskim Obrazie były spisywane przez OO. Karmelitów. Niestety większość opisów cudów i zeznań świadków zostało zniszczonych podczas najazdów wrogów i pożarów. Ocalała „Relacja o cudownym Obrazie Najświętszej Maryi Panny” napisana przez Ojca Hilarjona jest sprawozdaniem o niektórych dawniejszych cudach.

(Z listów:

„Moje korzenie nie sięgają do stron wileńskich ale Matka Boska Ostrobramska jest mi bardzo droga. Obiecałam, że wrócę jak tylko to będzie możliwe,  aby powtórnie pokłonić się przed Cudownym Obrazem:”) 

            Pierwszy opisany cud miał miejsce w 1671 roku, dziecko spadając z drugiego piętra na bruk ocalało i nie odniosło żadnych obrażeń. W podziękowaniu rodzice złożyli w kaplicy tablicę malowaną, przedstawiającą tę sytuację. Tablica została zniszczona podczas pożaru w 1715 roku, jednak istnieją jeszcze ryciny, przedstawiające ten cud. 

           W 1702 roku Szwedzi zajęli Wilno, otoczyli miasto i pilnowali bram. Szwedzcy żołdacy rozpalili ognisko pod sklepieniem Ostrej Bramy, pili piwo i wino zrabowane z piwnic klasztornych. Żołdacy zaczepiali przechodniów, którzy szli do kaplicy modlić się, szydzili z ich pobożności. W Wielką Sobotę rano ogromne, żelazne wrota, które były zawieszone na potężnych zawiasach od paru wieków, zatrzęsły się i zerwały, po czym runęły na bluźnierców, dwóch z nich zabijając na miejscu, dwóch pozostałych zmarło w szpitalu.

(Z listów:

„Mój synek dostał w prezencie na chrzest św. obrazek Matki Boskiej Ostrobramskiej od mojej Babci kresowianki i mieszkanki Wilna. Był to chyba najpiękniejszy prezent”.)

 

 „Matko Miłosierdzia, Matko Wilna, Matka Kresów, pod Twoją Obronę uciekamy się”. Obraz olejny 110×138, 1985r.  Aleksander Markowski – częstochowski artysta malarz, scenograf, muzyk.

(Z listów:

„Szłam tam na kolanach zalana łzami (chyba jak wszyscy); Minęło 30 lat a ja ten obraz ciągle  mam przed oczami”.) 

            W 1708 roku jeden z żołnierzy rosyjskiego cara Piotra, zakradł się w nocy do kaplicy, chcąc ukraść drogocenną szatę z obrazu Matki Ostrobramskiej. Gdy tylko wyciągnął dłoń, aby to uczynić potężna siła odepchnęła go, rzucając nim o mur tak, że rozbiła jego ciało na kawałki.

 Namalowany w 1941r. w syberyjskim Tatiszczewie przez białostoczanina Piotra Sawickiego wizerunek Matki Bożej Miłosierdzia, zwany obrazem Matki Boskiej Tatiszczewskiej. 

          Za sprawą Matki Boskiej Ostrobramskiej podczas pożaru miasta w 1706 roku ocalał klasztor. W swojej książce Maria Kałamajska-Saeed przytacza słowa z Relacji Ojców Karmelitów Bosych (s. 11 –13): „Roku 1706, którego dnia 18 Maja […] ogień całe miasto w popiół obracający coraz daley szerząc się, ze dwóch stron nasz Kościół razem z klasztorem otoczył tak dalece, że już na ścisłym przy klasztorze podwórzu budynki niektóre ogniem zaymowały się […]. Widząc Oycowie nasi jawne niebezpieczeństwo, obraz wsławiony łaskami doznany Opiekunki y Protektorki swoiey z Ostrey Bramy czym prędzey do kościoła przynieść y przed nim przytomną przeciw tak straszney pladze obronę mieć umyślyli. Jakoż tego prawie momentu W. Ociec Zacharyasz od S. Ludwika z W. Bratem Urbanem od S. Matki naszey Teresy z podziwieniem wielkim bez żadney trudności, żadnego nie czuiąc ciężaru, z Ostro-Bramskiey Kaplicy go wynieśli y iak tylko do Kościoła wnieśli, zaraz się płomię oczywiście tłumić y od Kościoła ustępować poczęło. […] w ten czas się oczywisty cud Matki Boskiey pokazał” [5].

          13 marca 1744 r. Józef Porzecki, czerpiąc wodę ze studni, nagle przechylił się i wpadł do niej, ale wpadając, zawołał: „Najświętsza Panno Ostrobramska, ratuj!”. Został cudem „zatrzymany” w połowie studni i wyszedł z niej bez niczyjej pomocy.

(Z listów: „…Mateńka mojego Tatuśka…On Ją kochał, o Niej śpiewał, wielbił i modlił się przez całe swoje długie życie…” )    

 

Obraz Matki Bożej Ostrobramskiej – Matki Miłosierdzia – wykonany z bursztynu – pamiątka z jednej z pieszych pielgrzymek do Wilna

(Z listów:

„Nie byłam w Ostrej Bramie a jednak obraz przyciąga mnie swoim życiem…tam życie ludzi zapisane jest…w sercu Maryi, złożonych dłoniach…Maryja z Ostrej Bramy…jakoś łączy się ta Maryja Ostrobramska z Maryją Fatimską…przynajmniej dla mnie…pełna Miłosiernego serca i ciepła jednocześnie w wizerunku Fatimskim…I Ostrobramskim…. „)

        Z Inwokacji do Pana Tadeusza wiemy, że Adam Mickiewicz w latach dzieciństwa został uzdrowiony… dzięki Pannie Świętej z Ostrej Bramy. Po tym, jak wypadł z rąk niani, która wychylała się przez okno, uderzył o bruk i stracił przytomność.  Wskutek upadku z wysoka chłopczyk znajdował się w stanie krytycznym, stracił przytomność i mimo zabiegów lekarza nie odzyskiwał świadomości i dopiero kiedy matka ofiarowała go Pani Ostrobramskiej, odzyskał świadomość, a potem wrócił do pełni sił [6].

 Adam Mickiewicz w IX księdze „Pana Tadeusza” napisał:

„Daremnie śpiewać, nikt by muzie nie uwierzył,

Jak nie wierzono w Wilnie ubogiej kobiecie,

Która stojąc na świętej Ostrej Bramy szczycie

Widziała jako Dejów, moskiewski jenerał,

Wychodząc z pułkiem kozaków, już bramę otwierał

I jak jeden mieszczanin, zwany Czarnobacki,

Zabił Dejowa i zniosł cały pułk kozacki.”

           W objaśnieniach do tego fragmentu Mickiewicz napisał, że dotyczy on sytuacji, kiedy wojska litewskie kierowały się do Warszawy, a Moskale przybyli do Wilna. Jenerał Dejow wjeżdżał wraz ze swoimi ludźmi przez Ostrą Bramę. Miasto było puste, tylko jeden mieszkaniec, zauważywszy armatę w zaułku, skierował ją na bramę i wystrzelił. W ten sposób pokonano Dejowa i jego ludzi, dzięki czemu Wilno zostało ocalone. Opisana przez Mickiewicza sytuacja miała miejsce w rzeczywistości. O tym wydarzeniu pisał również jego przyjaciel, Antoni Gorecki w wierszu o obronie Ostrej Bramy w 1794 roku. Łasce Matki Boskiej Ostrobramskiej przypisano celność strzału, gdyż ów mieszczanin był młodym zakonnikiem i nie miał wprawy we władaniu bronią.

(Z listów:

Modliłam się u Jej stóp w Wilnie o wyzdrowienie mojego brata i Kochająca Matka mnie wysłuchała.)

Obraz Matki Bożej Ostrobramskiej w sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie Łagiewnikach.

(Pożegnanie mojej mamy, 1946r. – fragment z książki Grażyny Czuchońskiej: „Jak bocianięta wyrzucone z gniazda”:

„…Obiecałam Maryi Ostrobramskiej, że nigdy o Niej nie zapomnę, że dokądkolwiek rzuci mnie los, gdziekolwiek na nowo zapuszczę korzenie, oparcia i pocieszenia zawsze będę szukała u ,,swojej” Matki Bożej. Przez łzy wyszepałam ostatnie słowa pożegnalnej modlitwy:

,,Świecisz nam w smutku i świecisz w tęsknocie

Twa moc po świecie sławiona, Wileńskiej ziemi klejnocie!

Bądź pozdrowiona!”

Z ciężkim sercem opuszczałam Ostrą Bramę. Byłam pewna, że już nigdy tu nie powrócę. Długo się oglądałam, zanim całkowicie nie zniknęła z moich oczu…”)

 Maryjo, Bogarodzico,

Matko cierpiących nędzarzy,

Co nad Jagiełłów stolicą

W bramie stanęłaś na straży!

Spojrzyj na tłumy skruszone,

Co klęczą u stóp tej bramy:

Matko! Pod Twoją obronę

Z pokorą się uciekamy…

Ludwik Kondratowicz – Syrokomla

     

Dzięki Matce Boskiej Ostrobramskiej Ostra Brama przetrwała wojny, pożary i stoi do dziś.

Wykonał artysta plastyk Ryszar Sziler

MATKA Z OSTREJ BRAMY

S. ALOIZA WANDA ŁAKOWICZ MSF

Zamyślona, rozmodlona – skrzyżowałaś Swe ramiona.

Zasłuchana w ciszę własną,  w miłosierdzia Boską jasność.

Zapatrzona w próśb litanię –  Ostrobramska złota Pani

Piękna, milczeniem zamknięta,  utkwiłaś blask oczu świętych

w głąb niedoli, co jak rzeka  ludzkim bólem tutaj ścieka.

Dłońmi, jak promienie światła,  zgarniasz opornych, niełatwych,

bierzesz smutek ich tułaczy,  kiedy przed Tobą zapłaczą.

Idą wieki, ludy płyną –  wszystkim Matką Tyś jedyną.

Polak, Litwin czy Rosjanin –  w Tobie ma ucieczkę, Pani.

Jesteś jak w południe słońce  wokół ciepło rozdające.

Jesteś domu próg rodzinny  wskroś otwarty na gościnę.

Tyś na stole chleb leżący,  głodnych, zbłąkanych karmiący.

Czas przemija, wszystko ginie,  Ty trwasz – źródłem na pustyni,

wodą życia, lipy cieniem,  tym, co chcą Twego spojrzenia.

Wzrok Twój przenika nam dusze,  prosi, pociesza, porusza,

wśród zakrętów dróg w oddale  kryształami gwiazd się pali.

Ostrobramska śliczna, słodka,  rozsiewasz nam łask stokrotki.

Zawsze czuwasz, ciszą czekasz,  by utulić płacz człowieka

i rozświetlić gorzką mękę temu, co u stóp Twych klęka.

1993 r. [ 6]

 

(Z listów:

„Byłam u Matki Ostrobramskiej ok.8 lat temu, modliłam się w intencji beznadziejnej sprawy. Wysłuchała mnie Maryja. Byłam ponownie w tym roku, aby podziękować za cud. Modliłam się dalej w kolejnych intencjach. Matka Ostrobramska pomaga mi, wysłuchuje moje prośby. Dziękuję jej z całego serca i błagam aby mnie nie opuszczała. Jest mi teraz tak bardzo potrzebna. Amen.”)

„Tak to prawda, kto raz tu był to musi wrócić!!!

Modlitwa do Matki Boskiej Ostrobramskiej

Módl się za nami. Nie jesteśmy godni

jednej przeczystej Twoich oczu łzy,

tłum zbłąkanych i smutnych przechodni

na świecie szarym i smutnym jak my.

 

Bo niezliczone, Pani nasze winy,

jak ziarnka piasku na dnie sinych mórz

i jako gwiazdy niebieskiej głębiny,

a my się modlić nie umiemy już.

 

Zapominamy w powszednim zamęcie,

że Ty u Bramy naszej trzymasz straż,

na wszystkie bóle masz ciszy zaklęcie

i wszystkie nędze po imieniu znasz.

 

Uciszaj, Matko, wichury i swary,

szatańską pychę hardych myśli skrusz,

błogosławieństwem oddalaj pożary

od naszych domów i od naszych dusz.

 

A serca nasze, w jedno zestrzelone,

ku Tobie wzbite w złoty ognia słup,

tę rozmodloną naszych serc koronę,

złożoną kornie u Twych Świętych stóp,

przyjm miłościwie, Królowo Aniołów

jak uzbierany Twój na ziemi plon,

i zanieś, Jasna, ten serdeczny połów

przed Twego Syna szafirowy tron.

„Kocham Wilno i wszystkich Wilniuków. Niech Ostrobramska Pani nie cofnie nam nigdy swojej miłości”…– Kazimiera Paradowska

… Przed Twem Obliczem, z sobą się złączyły,
Polska i Litwa – wieki z sobą żyły,
Wspólnie na polach Grunwaldu zadały
klęskę Krzyżakom – ich pychę złamały.

Tam wspólna nasza krew się przelewała,
A Matka Boska zwycięstwo nam dała.
Wszak wspólna wiara, miniona niedola,
Sybir, kajdany, wiekowa niewola

Powinny zniszczyć nienawiść, oszczerstwo,
Wzmacniając dawną zgodę i braterstwo.
Lecz nasza Matka i wspólna Królowa
Od bratobójczej walki nas zachowa,

Ona połączy znów Orła z Pogonią.
I będziem w zgodzie pod Jej Świętą dłonią!

Franciszka Oskierki z 1927

(Ps. proszę kierować kursor na zdjęcia, są tam opisy zdjęć lub (po kliknięciu) dodatkowe media)

Zobacz także:

W Blasku Ostrobramskiej Pani

TY, CO W OSTREJ ŚWIECISZ BRAMIE… (1937)

Przeczytaj także:

Matka Boża Ostrobramska – Królową Świata i POLSKI

OBRAZY MATKI BOŻEJ PRZYWIEZIONE PO II WOJNIE ŚWIATOWEJ Z KRESÓW WSCHODNICH

Obraz “Jezus Miłosierny” Eugeniusza Kazimirowskiego

Matka Miłosierdzia w przepowiadaniu i modlitwie Prymasa Tysiąclecia – ks. Edmund Boniewicz SAC

Dlaczego Matka Boża Ostrobramska przedstawiona jest bez Jezusa?

https://tadeuszczernik.wordpress.com/category/matka-boza/

https://tadeuszczernik.wordpress.com/pielgrzymka-suwalki-wilno/

Tadeusz Czernik